Μέλη του Συλλόγου, άνθρωποι που στην πλειοψηφία τους έχουν βιώσει την απομόνωση ως ένα σύμπτωμα της ασθένειας τους, μας δείχνουν το δρόμο και τη δική τους οπτική για τον υποχρεωτικό κατ’ οίκον περιορισμό.
Ακολουθεί κείμενο από την Α.Μ, μέλος του συλλόγου.
Μια μέρα ξαφνικά, όλα τα ΜΜΕ της χώρας, άρχισαν να μεταδίδουν σχεδόν ταυτοχρόνως, ότι πρέπει να παραμείνουμε στο σπίτι και να περιμένουμε. Η οδηγία είναι σαφής. Η πόλη άδειασε σχεδόν από τους ανθρώπους, ερήμωσαν οι πλατείες, τα πάρκα, οι δρόμοι. Έκλεισαν επιχειρήσεις και καταστήματα. Οφείλουμε να κρατάμε αποστάσεις ασφαλείας, όπως τις ονόμασαν, τουλάχιστον δύο μέτρα μεταξύ μας. Τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά.
Κρίνεται όμως αναγκαίο να είμαστε προσεκτικοί με όποιο τρόπο μπορούμε. Η καθημερινότητα μας συνεχίζεται, με κάποιες αλλαγές αλλά συνεχίζεται. Η δική μας καθημερινότητα στο προστατευόμενο διαμέρισμα είναι όμορφη χάρη της προσπάθειας όλων μας. Έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ξεκούραση, ηρεμία και χαλάρωση. Χαίρομαι το σπίτι μου. Γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου και τους συγκατοίκους μου, μοιραζόμαστε ευχάριστες στιγμές και πτυχές της ζωής μας που μας ήταν άγνωστες. Ασχολούμαστε με δραστηριότητες, παρακολουθούμε ταινίες, διαβάζω βιβλία, βρήκα την ευκαιρία να μάθω να χειρίζομαι Η/Υ. Η κατάσταση αυτή δεν με έχει αποκόψει από τους φίλους μου , με τους οποίους έχω τακτική επαφή μέσω τηλεφώνου. Όντας ένας άνθρωπος που πιστεύω στο Θεό, όσο πρωτόγνωρο και αν μου φαίνεται το γεγονός ότι αυτές τις μέρες που πλησιάζει το Πάσχα πρέπει να παραμείνω στο σπίτι, αναζητώ άλλους τρόπους για να αναβιώσω αυτές τις μέρες όπως η ανάγνωση βιβλίων κ.α.
Παράλληλα, στο δικό μας σπίτι, μετράμε ο ένας τη θερμοκρασία του άλλου τρεις φορές την ημέρα και τις καταγράφω σε πίνακα για να μην μας διαφύγει κάτι και αποτρέπουμε ο ένας τον άλλον από άσκοπες μετακινήσεις. Έχω αναλάβει το ρόλο της νοσοκόμας και το βρίσκω ευχάριστο. Ένα ακόμη πολύ θετικό, είναι ότι κατάφερα να κόψω το κάπνισμα, εγώ που κάπνιζα από 22 ετών σχεδόν δυο πακέτα την ημέρα. Ποιος να το περίμενε αυτό;
Μένουμε στο σπίτι και ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο, χωρίς περιορισμούς.
