Λίγους μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές, ο δήμαρχος Πατρέων μοιράζεται με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού μας τα σχέδια και τους στόχους του για τον δήμο, τις θέσεις του για τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και όλα εκείνα που τον κάνουν ευτυχισμένο άνθρωπο. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο δημαρχείο με οικοδεσπότη τον κύριο Πελετίδη αυτοπροσώπως, σε πολύ φιλικό κλίμα. Σημαντικό είναι να σημειωθεί πως η δομή της συνέντευξης και οι ερωτήσεις είναι εξ’ ολοκλήρου από λήπτες- μέλη της ομάδας, ενώ η απομαγνητοφώνηση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από φοιτητές που παρακολουθούσαν την ομάδα καθώς και εθελοντές που όλο αυτό τον καιρό πλαισιώνουν την ομάδα.
«Πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια; Πως ήταν τα πρώτα σας βιώματα;»
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν μέσα στην δουλειά. Και η δουλειά ήταν παιχνίδι ταυτόχρονα επειδή ήμασταν παιδιά. Δουλεύαμε και παίζαμε. Πηγαίναμε σε αγελάδες, έπρεπε να φτιάχνουμε καπνά, κάναμε δουλειές αγροτικές παρότι ήμασταν πολύ μικρά. Οπότε το παιχνίδι ήταν μέσα στην δουλειά, παίζαμε μέσα στην εργασία. Ήταν όμως στιγμές ευχάριστες, γιατί υπήρχε μια μεγάλη συνεργασία και φιλία. Οι δυσκολίες της ζωής μας ένωναν, και αυτό δημιουργούσε ευχάριστες στιγμές, γιατί επιπλέον ξεκίνησα να συγκροτούμαι σαν προσωπικότητα από πολύ μικρός.
«Πως αποφασίσατε να μπείτε στο στίβο της πολιτικής;»
Απάντηση
Εγώ δεν είμαι πολιτικός, επειδή όμως έχουμε αντιλήψεις σαν ομάδα κοινωνική, η δραστηριότητα μου ξεκινά από τις ιδέες μου, την πολιτική μου. Ήμουν στο χώρο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, και με τις προσπάθειες και τους αγώνες που κάναμε για να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο, τόσο για την πόλη μας όσο και για τη χώρα μας και για όλους, φτάσαμε στο σημείο να πούμε ότι ασχολούμαστε και για τα δημοτικά. Μπήκαμε σ’ αυτό το χώρο μέσα από την συλλογική προσπάθεια που κάναμε όλοι μαζί για να έχουμε κάτι καλύτερο.
«Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με τα κοινά της Πάτρας ενώ δεν κατάγεστε από αυτή;»
Στο χωριό που ήμουν -ένα προσφυγικό χωριό- έχουμε εκπαιδευτεί με τέτοιον τρόπο, που και πάνω σε μια πέτρα να μας πετάξουν, εάν ρίξεις έναν σπόρο, παίρνουμε ζωή! Δεν έχουμε τέτοιο θέμα. Ακόμα κι αν γεννήθηκα σε χωριό, πήγα γυμνάσιο σε μια πόλη και σπούδασα. Γι’ αυτό, και εδώ και όπου κι αν είμαι, είναι μέσα στη ζωή και στις αντιλήψεις μας το ότι δεν μπορείς να κάθεσαι. Όταν κάθεται κανείς και περιμένει από κάποιους άλλους να του λύσουν τα προβλήματα, αυτά δεν πρόκειται να λυθούν. Ό, τι προβλήματα έχουμε στην Πάτρα υπήρχαν και στην Έδεσσα που ήμουν, υπήρχαν και στα Γιαννιτσά που είχα πάει, υπήρχαν και στη Θεσσαλονίκη και εκεί που σπούδασα. Ως εκ τούτου, είναι κάτι πολύ φυσιολογικό όπου και να βρίσκεσαι. Δεν υπάρχουν διαφορές. Γι’ αυτό πρέπει να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό, για να είναι καλύτερη η κοινωνία μας.
«Πως αισθάνεστε βρισκόμενος στο θώκο του Δημάρχου Πατρέων;»
Αισθάνομαι μια πολύ μεγάλη ευθύνη, διότι όταν μια πόλη με τους κατοίκους της σου εμπιστεύεται μια θέση, πρέπει αυτή τη θέση να την τιμήσεις και να ανταποκριθείς στην εμπιστοσύνη που σου έδειξαν. Επομένως, αυτή η θέση είναι θέση ευθύνης, είναι θέση που πρέπει να ανταποκριθείς και να δικαιώσεις όλους αυτούς που είδαν ότι εσύ μπορείς να φέρεις εις πέρας αυτή την υποχρέωση. Και με αυτό το αίσθημα πορευόμαστε όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας τον καλύτερο μας εαυτό για να έχουμε κάτι καλύτερο, για την πόλη μας και για τους κατοίκους της. Και φυσικά δικαιώνεις και τον εαυτό σου, γιατί για να έχεις μια αυτοεκτίμηση πρέπει να είσαι ο καλύτερος σε αυτό που κάνεις.
«Πως πιστεύετε ότι μπορούμε να προασπίσουμε τα δικαιώματα των ΑμεΑ; Με ποιον τρόπο μπορείτε να βοηθήσετε σαν δήμος;»
Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία έχει τεράστια προβλήματα. Ένας όμως που έχει ιδιαίτερες δυσκολίες, αυτός έχει και πολύ περισσότερα προβλήματα. Γι’ αυτό θα έπρεπε να είναι υπόθεση της κοινωνικής μας συγκρότησης, δηλαδή του κράτους μας, των κυβερνήσεων μας, και φυσικά της περιφέρειας και του δήμου. Αλλά ο πρώτος λόγος ανήκει στους κυβερνόντες, γιατί πρέπει να υπάρχει ένας οργανωμένος τρόπος, να λύνονται αυτά τα προβλήματα και να υπάρχει παρέμβαση.
Ο δήμος στο δικό του κομμάτι είναι αρωγός, αλλά οι δυνατότητες του είναι πολύ μικρές, γι αυτό αγωνίζεται μαζί με το κίνημα για τα ΑμεΑ, για να μπορούν να δικαιούνται το επίδομα που πρέπει να παίρνουν, για την συμπαράσταση που πρέπει να έχουν απ’ τις δομές που οφείλουν να υπάρχουν, και οι οποίες πρέπει να χρηματοδοτούνται και να στελεχώνονται. Και να μπορούν να βρουν και εργασία ανάλογα με τις δυνατότητες που έχουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα επομένως που ο δήμος πρέπει να είναι δίπλα σε αυτούς που αγωνίζονται. Και αυτό το κάνουμε, θέλουμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα, γιατί αυτό σημαίνει καλύτερη οργάνωση και συνεργασία του Δήμου με όλους τους χώρους, γιατί είναι πολλές οι κατηγορίες των ΑμεΑ. Θα πρέπει να συντονιστούν οι χώροι και να διεκδικούν ώστε να έχουν αυτά που δικαιούνται, και με απόλυτη προτεραιότητα τα ΑμεΑ.
Για παράδειγμα ο χορός του Δημάρχου στις απόκριες είναι για τα ΑμεΑ, ήταν και πρώτη μας επιλογή να προχωρήσουμε και μέχρι σήμερα το κάνουμε για να στείλουμε ένα μήνυμα στην κοινωνία μας, ότι μια κοινωνία κρίνεται από το πόσο βρίσκεται δίπλα σε αυτούς που έχουν ιδιαίτερες δυσκολίες. Πρώτα ξεκινάς από εκεί και μετά πηγαίνεις να ευχαριστήσεις αυτούς που ούτως ή άλλως έχουν περισσότερες δυνατότητες.
«Πως πιστεύετε ότι αντιμετωπίζεται το στίγμα στη σημερινή κοινωνία; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;»
Δυστυχώς η κοινωνική μας συγκρότηση είναι τέτοια που δεν βοηθάει. Έχουν δημιουργηθεί στους ανθρώπους αντιλήψεις με έναν τρόπο που ας πούμε δείχνει την διαπαιδαγώγηση από την ημέρα που πάμε στο νηπιαγωγείο. Στα σχολεία μας ζητήματα τέτοια, τα οποία είναι ζητήματα της ζωής, δεν αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αρχικά, για εμένα προσωπικά είμαστε όλοι το ίδιο στη ζωή. Στον καθένα μας μπορεί να τύχουν ορισμένα ζητήματα τα οποία να μας δημιουργήσουν θέματα από χίλιες δυο πλευρές. Αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι όλοι είμαστε ίσοι. Όλοι θα πρέπει σε αυτή την κοινωνία μας να ζούμε, να μην έχουμε κανένα μάτι διαφορετικό, το οποίο να μας βλέπει, πράγμα που χρειάζεται όμως και πολύ μεγάλη προσπάθεια. Και η προσπάθεια δεν γίνεται συντονισμένα, γιατί έτσι όπως λειτουργεί το κοινωνικό σύστημα, δημιουργεί την αντιπαλότητα του ενός απέναντι στον άλλον. Και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν βοηθά την κοινωνία μας να είναι μια γροθιά, να αντιμετωπίζουμε και να ζούμε με αγάπη και ενότητα όλοι μαζί.
«Που πιστεύετε ότι οφείλεται ο πολλαπλασιασμός των κρουσμάτων στα ζητήματα ψυχικής υγείας τα τελευταία χρόνια;»
Στον τρόπο που παραμένει η κοινωνική μας ζωή, μια ζωή που έχει την αντιπαράθεση και τον ανταγωνισμό από την ημέρα που γεννιόμαστε, αυτό δημιουργεί συγκρούσεις. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες δυνάμεις, και μέσα σε μια τέτοια συγκρότηση και σύγκρουση είναι σαφές ότι εγώ που είμαι αδύναμος και δεν μπορώ να ανταποκριθώ μπορεί να έχω εσωτερικές συγκρούσεις που να με φέρουν σε μια δύσκολη θέση. Κάτι που μπορεί να μην έχει άλλος. Αυτό είναι ένα ζήτημα.
Το δεύτερο ζήτημα είναι τα πολλαπλά προβλήματα που υπάρχουν και οι διαφορές στο σύνολο της κοινωνίας μας, το οποίο τη μία λειτουργεί όπως πρέπει και την άλλη δημιουργεί προβλήματα. Και αυτά αυξάνονται γιατί ο καθένας δεν μπορεί να αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο που αντιδρά κάποιος άλλος όταν είναι στριμωγμένος. Έτσι δημιουργούνται δυσκολίες στον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων με αποτέλεσμα μερικές φορές να επηρεάζεται η ψυχική μας υγεία. Ένα επιπρόσθετο πρόβλημα που βλέπουμε είναι ότι υπάρχει ανεργία. Όταν στα σπίτια μας υπάρχει ένα περιβάλλον το οποίο δημιουργεί εντάσεις, στη διαχείριση αυτών των ζητημάτων, μπορεί να προκύψει και ψυχικό πρόβλημα, στο οποίο χωρίς να φταίω εγώ μπορεί να έχω δημιουργήσει τραύματα τα οποία μου φέρνουν προβλήματα. Χρειαζόμαστε ριζική αλλαγή στην κοινωνία μας για να μπορέσουμε να έχουμε μείωση σε αυτό το κομμάτι.
«Έχετε προσφέρει μεγάλο έργο στην πόλη ομολογουμένως. Υπάρχει κάποια μέριμνα μελλοντικά για τα άτομα με ψυχική διαταραχή;»
Αυτό που θέλουμε εμείς είναι να έχουμε μια συνεργασία σε αυτό το κομμάτι. Ο δήμος είναι μια κρατική υπηρεσία πλέον, δεν είναι τοπική αυτοδιοίκηση όπου έχεις ελευθερία κινήσεων, όπου μπορείς και παίρνεις αποφάσεις, όπου έχεις χρήματα και δομές για να μπορείς να κάνεις αυτά που θέλεις. Εμείς εκείνο το οποίο μπορούμε και κάνουμε είναι να είμαστε σε συνεργασία με τους φορείς που αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα για να μπορούμε να συμβάλλουμε. Για παράδειγμα να κατασκευαστεί κάποιος χώρος ή να παρέμβουμε εξ ονόματος μας προς την κυβέρνηση.
Γιατί ο δήμος είναι τα μέλη του. Όταν υπάρχουν ομάδες κοινωνικές που έχουν προβλήματα ο δήμος πρέπει να είναι πρωτοστάτης, πράγμα που σημαίνει ότι όταν έρχεται ένα αίτημα μαζί το διεκδικούμε για την έγκριση και την επίλυση του. Είναι ένα κομμάτι για το οποίο είμαστε ευαισθητοποιημένοι. Δυστυχώς το γεγονός ότι δεν έχουμε πολύ προσωπικό, το γεγονός ότι δεν έχουμε χρήματα, γιατί και ο δήμος βρίσκεται στην ίδια θέση που βρίσκεται όλη η κοινωνία μας, το γεγονός ότι μας δίνουν σήμερα κατά 62% λιγότερα χρήματα απ’ ότι παίρναμε το 2010, όλα αυτά περιορίζουν τη δυνατότητα σου να κάνεις μια πολιτική, δική σου, απέναντι σε κοινωνικές ομάδες όπως είναι η συγκεκριμένη για τα ζητήματα ψυχικής υγείας.
«Τι θα κάνετε με τα παρκόμετρα και τους χώρους στάθμευσης στο κέντρο της Πάτρας;»
Εμείς στο θέμα αυτό κάναμε το εξής, που είναι ζήτημα και πάλι του πως είμαστε διαπαιδαγωγημένοι, αλλά και του κατά πόσο μπορούμε να λειτουργήσουμε. Για να λύσεις το πρόβλημα του παρκαρίσματος στην πόλη μας, που σημαίνει ότι δεν χρησιμοποιούμε τα αυτοκίνητα μας, πρέπει να υπάρχουν δημόσιες αστικές συγκοινωνίες, δημόσια μέσα μαζικής μετακίνησης. Αυτά να είναι όμορφα, στο χρόνο, να είναι γρήγορα, να κινούνται στο χώρο, να καλύπτουν όλες τις περιοχές, ώστε να καταστήσουν μη αναγκαίο το αυτοκίνητο. Αυτό, δυστυχώς δεν γίνεται, διότι αντί για μαζικά θα έπρεπε να ήταν δημόσια και να χρηματοδοτηθούν από τα χρήματα που συγκεντρώνονται από τον προϋπολογισμό. Παρ όλα αυτά μένουν σε ιδιωτική λειτουργία. Ο ιδιώτης θα τα λειτουργήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να επιβιώσει η επιχείρηση του και να έχει τα αντίστοιχα κέρδη. Άρα έχουμε ένα κακό επίπεδο δημόσιων μέσων μετακίνησης και αυτό κάνει αναγκαία τη χρήση του αυτοκινήτου.
Πάνω στο δεύτερο, εφόσον υπάρχει αυτή η κατάσταση εμείς θα κινηθούμε και παλεύουμε να υπάρχουν δημόσια μέσα μαζικής μετακίνησης, να έχουμε τον προαστιακό, να λειτουργήσει, να έχουμε αστικά λεωφορεία τα οποία να τον ενισχύουν κι αν είναι δυνατόν να έχουμε και ένα τραμ ώστε να λύσουμε το ζήτημα της μετακίνησης.
Στο θέμα των αυτοκινήτων εμείς πήραμε πρωτοβουλία και είπαμε εκατέρωθεν του κέντρου της πόλης να φτιάξουμε δυο παρκινγκ. Στο νότιο πάρκο υπάρχει χώρος στάθμευσης χιλίων αυτοκινήτων και σε αυτή την περιοχή βάλαμε να λειτουργούν λεωφορεία τα οποία μετακινούν τους επιβάτες και τον οδηγό από το σημείο στάθμευσης μέχρι το κέντρο με τρεις στάσεις. Από την άλλη πλευρά, στο σταθμό του Αγίου Διονυσίου φτιάξαμε ένα νέο παρκινγκ από τη βόρεια πλευρά με χωρητικότητα διακοσίων αυτοκινήτων, όπου μπορούν όσοι έρχονται να μείνουν εκεί. Η εκατέρωθεν απόσταση για να περπατήσεις είναι γύρω στα 500 μέτρα, δεν είναι μεγάλη. Αφήνεις το αυτοκίνητό σου και μπορείς να έρθεις να κάνεις τις δουλειές σου και μετά να γυρίσεις να πάρεις το αυτοκίνητο και να φύγεις.
Αν τηρούνταν αυτό από τους κατοίκους της πόλης μας δεν θα είχαμε αυτή την συμφόρηση μέσα στο κέντρο, δεν θα είχαμε διπλοπαρκαρίσματα και θα ήμασταν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Δυστυχώς, από αρκετούς δεν τηρείται αυτή η διαδικασία. Εμείς καταργήσαμε μετά τα παρκόμετρα στα οποία για μία ώρα έπρεπε να πληρώνεις 1 ευρώ. Βάλαμε μια θέση στάθμευσης, για κάποιον ο οποίος έχει μια άμεση ανάγκη, για κάτι το πολύ γρήγορο με 30 λεπτά είτε για μία ώρα είτε για δύοώρες, για να μπορούμε να αγοράζουμε και από τα περίπτερα, που θέλει ο περιπτεράς να παίρνει κάποια χρήματα, και να μπορούν να εναλλάσσονται στο κέντρο της πόλης. Λειτουργεί αυτό, βελτιώθηκε η κατάσταση, αλλά δεν λύθηκε. Γιατί πάντοτε υπάρχει αυτή η αντίληψη, το ότι πηγαίνω, σταματάω και διπλοπαρκάρω, το οποίο θέλει αστυνόμευση, που είναι ένα ¨κακό¨ μέτρο, αλλά και σε αυτό δεν κινείται η διαδικασία από την τροχαία όσο πρέπει για να αποτρέψει αυτό το διπλοπαρκάρισμα, με αποτέλεσμα να έχουμε αυτές τις δυσκολίες.
Ολοκληρώνοντας, τα μέσα μαζικής μετακίνησης είναι ο στόχος μας. Αυτό είναι που γίνεται σε όλες τις πόλεις. Ο λαός έχει ανάγκη να μετακινηθεί, το θέμα είναι με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό. Σε αυτή την κατεύθυνση θα δουλέψουμε ώστε να έχουμε ότι καλύτερο.
«Με τη δημοτική αστυνομία τι πρόκειται να γίνει; Θα επαναλειτουργήσει ο θεσμός αυτός;»
Έχουμε μια υπηρεσία η οποία ελέγχει τους κανονισμούς λειτουργίας της πόλης μας. Είναι η πρώην δημοτική αστυνομία, ουσιαστικά γίνεται η ίδια η δουλειά, πλην όμως το ότι και αυτός ο χώρος έχει ελάχιστο προσωπικό. Ο δήμος μας εδώ και 25 χρόνια δεν προσλάμβανε προσωπικό, με αποτέλεσμα να μειώνεται συνεχώς ο αριθμός. Επομένως αυτή η υπηρεσία που έχουμε και ελέγχει το παρκάρισμα, το αν τα καταστήματα τηρούν τους κανόνες που πρέπει, την εικόνα της πόλης μας, που είναι στα καθήκοντα της δημοτικής αστυνομίας, λειτουργεί. Δεν λέγεται δημοτική αστυνομία αλλά κάνει την ίδια δουλειά, απλούστατα έχει διαφορετική ονομασία. Δεν φορούν τη στολή της αστυνομίας για να ξεχωρίζουν, επειδή είναι δυσάρεστη η λειτουργία που κάνουν, μια κατασταλτική λειτουργία, και δημιουργείται μια αντιπαλότητα που δε θέλουν ούτε οι εργαζόμενοι να έχουν, και θέλουν να κινούνται με τα πολιτικά τους ρούχα. Αλλά είναι διακριτή η λειτουργία τους, δεν είναι αναγκαίο να φοράς τη στολή για να δημιουργήσεις.
Πρέπει να πάμε σε ένα άλλο επίπεδο που ο καθένας μας να λειτουργεί με τους κανόνες της ζωής. Θα ήθελα δηλαδή εγώ αν διπλοπαρκάρω να έρθει ο άλλος να μου κόψει μια κλήση; Αν αλλάξουμε ρόλους; Λειτούργησε λοιπόν αυτό αλλάζοντας ρόλους, για να μην φτάνει κανείς στο σημείο να χρειάζεται κάποιον από πάνω του για ό, τι κάνει, αν θα πάει στο πάρκο, πως θα κινηθεί κ.λ.π. Καλό θα είναι να το ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο. Ούτως ή άλλως στον δήμο μας οι εργαζόμενοι δεν είναι αρκετοί και επομένως όποια υπηρεσία έχουμε είναι υποστελεχωμένη.
«Θα δρομολογηθούν προσλήψεις στο δήμο; Προβλέπονται κάποιες θέσεις για άτομα με ψυχική αναπηρία;»
Δεν προβλέπεται τίποτα τώρα, μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις διαχειρίζονται την ανεργία. Τι σημαίνει διαχείριση της ανεργίας: για να μην εκραγεί ο άλλος που είναι χρόνια άνεργος του λένε ‘’βάζουμε μόρια κάθε μήνα, και κάποια στιγμή θα έρθεις να δουλέψεις για οχτώ μήνες, επομένως θα πάρεις μια μικρή ανάσα ότι δουλεύεις’’. Ούτε τα χρήματα που παίρνει από την εργασία είναι πολλά, δεν είναι αυτά που θα έπρεπε να πάρει, και μετά θα φύγει αυτός και θα έρθει ένας άλλος, και με αυτόν τον τρόπο βάζουν ελπίδα στον άνεργο ότι κάποια στιγμή θα δουλέψει για λίγο, μετά θα περιμένει να έρθει το επόμενο πρόγραμμα και έτσι με την ελπίδα διαχειρίζονται χιλιάδες νέους ανθρώπους και οικογενειάρχες, πράγμα το οποίο φέρνει αυτήν την κοινωνική αδικία που ζούμε.
Ο δήμος μας έχει ανάγκη από χίλιους εργαζόμενους, μόνιμους με πλήρη δικαιώματα για να έχουν ένα μισθό, να ζουν αξιοπρεπώς. Αυτό δε γίνεται αποδεκτό. Όταν προσλαμβάνονται χίλιοι εργαζόμενοι, μέσα από τη νομοθεσία προβλέπεται ότι ένα ποσοστό 10% θα είναι άτομα και με ψυχική ασθένεια, με προβλήματα αλλά και από άλλες ευπαθείς ομάδες. Αυτό θα μπορούσε να δώσει λύση και στο ζήτημα των ανέργων αλλά και στη λειτουργία του δήμου. Η πόλη μας έχει ανάγκη και σε άλλους τομείς. Και τα νοσοκομεία μας έχουν ανάγκη από 1400 εργαζόμενους, και η παιδεία έχει ανάγκη από μόνιμους εργαζόμενους. Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι όλες υποστελεχωμένες, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν προσλήψεις. Και το ψευτοδίλημμα για το που θα βρεθούν τα λεφτά για να πληρώνουμε τους μισθούς, είναι ότι αντί να πηγαίνουνε στους λίγους, να πάνε στους εργαζόμενους. Διότι οι εργαζόμενοι με τα χρήματα που θα πάρουν από τον μισθό τους, θα τα διαθέτουν για να ζήσουν και ως εκ τούτου θα κινηθεί κι αυτή η οικονομική δραστηριότητα στην πόλη μας.
«Ποιοι είναι οι στόχοι για την Πάτρα;»
Οι στόχοι μας για την Πάτρα είναι να μην υπάρχουν άνεργοι, να μην υπάρχει φτώχεια, να μην υπάρχουν παιδιά τα οποία να είναι στην εξάρτηση, να υπάρχει μια κοινωνία η οποία να είναι οργανωμένη, τα ΑμεΑ να ζουν σε μια πόλη και να έχουν αυτά που τους αντιστοιχούν, να μην είναι αποκλεισμένοι από τίποτα, να μπορούν να παρακολουθήσουν την κοινωνική ζωή, τις δραστηριότητες, τα πάντα ισότιμα. Επειδή αυτό δε γίνεται με λόγια, και επειδή είμαστε στο 2019 που η επιστήμη και η τεχνική γνώση είναι στο απόγειό της, αυτά όλα μπορούμε να τα έχουμε και να τα κατακτήσουμε. Τα δικαιούμαστε και μπορούν να γίνουν σήμερα. Θα μπορούσαν να γίνουν και χθες.
Δεν είμαστε στην εποχή που ήμουν εγώ παιδί και διαβάζαμε με την γκαζόλαμπα, αλλά εδώ φτάσαμε να ζούμε, σε μια εποχή προόδου να μην έχουμε ούτε ρεύμα στα σπίτια μας. Άρα θέλει αγώνες, για να τα παίρνουμε ενωμένοι όλοι αυτά που δικαιούμαστε, να τα έχει όλος ο λαός μας. Αυτός είναι ο πιο ωραίος στόχος και νομίζω αυτή είναι και η όμορφη πόλη, η πόλη όπου δεν υπάρχουν προβλήματα. Σε ένα λαό που περνάει όμορφα με την ψυχή του απλωμένη, και το μυαλό του δουλεύει καλά και το σώμα δουλεύει ωραία και όλα πηγαίνουν όπως πρέπει.
«Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσελκύσει κόσμο στην πόλη μας;»
Αν οι κάτοικοι μιας πόλης είναι ευχαριστημένοι από μόνοι τους, αυτοί προσελκύουν και τους άλλους. Εάν δηλαδή εμείς αγαπάμε την πόλη μας, εμείς την ευχαριστιόμαστε, έχουμε ανθρώπους γύρω μας για να τους λέμε με μεγάλη χαρά «που θα πάς φίλε μου; Έλα εδώ πέρα να περάσεις ωραία!». Φυσικά η πόλη μας δεν είναι για να έρθει κάποιος από πλευράς τουριστικής, δυστυχώς ποτέ δεν μεριμνήσαμε να αναδείξουμε αυτά που έχουμε στην πόλη μας.
Η πόλη μας έχει ένα αρχαιολογικό χώρο στη Βούντενη, που είναι οι μυκηναϊκοί τάφοι, τον οποίο δεν τον ξέρει η συντριπτική πλειοψηφία του πατραϊκού λαού. Πως θα τον γνωρίσει ο απ’ έξω, αφού δεν τον ξέρω εγώ; Πρέπει πρώτα να πάω να τον δω εγώ, να τον χαρώ και να τον κοινοποιήσω σε κάποιον άλλο, να του πω ‘‘ήρθες εδώ πέρα και δεν πήγες εκεί;’’. Αυτός όμως ο χώρος δεν είχε δρόμο. Εμείς από τότε που αναλάβαμε, επειδή εμείς δεν είμαστε για λόγια, είμαστε για έργα, φτιάξαμε έναν καταπληκτικό δρόμο ο οποίος οδηγείται άνετα με πούλμαν και με αυτοκίνητα, για να μπορεί να επισκεφτεί κανείς έναν καταπληκτικό χώρο. Εδώ πάνω έχουμε το παλιό νοσοκομείο, στην άνω πόλη, του οποίου το μεγαλύτερο μέρος είναι ερείπιο. Αυτό βέβαια εμείς πρέπει να το εντάξουμε σε ένα πρόγραμμα το οποίο θα αναδείξει την ιστορία της πόλης μας με οπτικοακουστικά μέσα με ένα σύγχρονο τρόπο, να είναι ένα υπόδειγμα, να είναι το καλύτερο που υπάρχει στην Ελλάδα έτσι όπως θέλουμε να το ανοικοδομήσουμε.
Και αυτό φυσικά θα πάμε πρώτα εμείς να το επισκεφτούμε και να το χαρούμε. Άρα μπορούμε και εμείς μετά να πούμε σε έναν άλλον ‘’Κοίταξε να δεις, η πόλη μας έχει έναν καταπληκτικό χώρο, έλα εδώ πέρα να καθίσεις, να πας στους μυκηναϊκούς τάφους της Βούντενης, να πας στους αρχαιολογικούς χώρους, να πας στο κάστρο, να πας στο παλαιό νοσοκομείο να δεις την ιστορία μιας πόλης και τους ανθρώπους της, να πας στον Απόλλωνα΄΄. Να φτιάξουμε την πόλη μας να είναι όμορφη, να μην περνάς την παραλιακή σου ζώνη και να βλέπεις μάντρες, βούρκους, βρωμιά. Διότι όταν περπατά κάποιος ή κινείται σε μια πόλη, είναι άλλο να βλέπει μια ομορφιά και μια νοικοκυροσύνη και άλλο να βλέπει αυτό που είχαμε πριν. Γι’ αυτό και φτιάξαμε και φτιάχνουμε συνεχώς την εικόνα της πόλης, και πιστεύουμε ότι σιγά σιγά θα υπάρξει επισκεψιμότητα στην πόλη μας. Γιατί η πόλη μας έχει ωραίους ανθρώπους, και θα είναι και όμορφη γενικότερα για να μπορούμε να φωνάξουμε τους φίλους μας να έρθουν να μας επισκεφτούν και να τους φιλοξενήσουμε.
«Τι αισθάνεστε για τις επερχόμενες εκλογές;»
Επειδή αυτή είναι μια προσωπική ερώτηση, εγώ προσωπικές φιλοδοξίες δεν έχω. Όπως σας είπα στην αρχή που ξεκινήσαμε, από πού ξεκίνησα; Από ένα μικρό χωριουδάκι, ένα παιδάκι το οποίο έτρεχε και έβοσκε τις αγελάδες. Επομένως η ζωή μου εμένα είναι γεμάτη. Αυτό το οποίο θέλω δεν είναι να γίνω κάτι, να γίνω μια ‘‘μούρη’’. Υπάρχουν απίστευτες δυσκολίες σε αυτή την πόλη και πλέον μπορούμε να το κάνουμε και αισθανόμαστε ότι έχουμε καταφέρει η πλειοψηφία της πόλη μας να είναι ενωμένη. Και μπορούμε να κάνουμε πράγματα, δεν θέλουμε αυτή η διαδικασία να σταματήσει τώρα. Έχουμε θέσει για υλοποίηση τόσα πράγματα που η πόλη μας θα είναι πολύ διαφορετική, είμαστε σε ένα δρόμο που πλέον αποκτά ο λαός μας μια ανάταση και διεκδικεί τα δίκια του. Και θέλουμε αυτό να το συνεχίσουμε και φυσικά το αποτέλεσμα των εκλογών θα κριθεί από τον ίδιο τον πατραϊκό λαό, ο οποίος είναι κριτής, βαθμολογεί και θα καθίσει και θα βάλει τον βαθμό που πρέπει στον καθένα.
«Νιώθετε ευτυχισμένος που έχετε μοιράσει τη ζωή σας ανάμεσα στην ιατρική και την πολιτική;»
Η ευτυχία ενός ανθρώπου είναι η στάση του στη ζωή. Αν στη ζωή σου αισθάνεσαι ότι δεν είσαι ο εαυτός σου και περιστρέφεσαι γύρω από ανθρώπους, αλλά αγαπάς τον άνθρωπο, αυτό σου δίνει μια ανάταση. Διότι σου δίνει άλλα συναισθήματα, τόσο η ιατρική όσο αυτό που λέμε κοινωνική ζωή ή πολιτική. Αν δεν αγαπάς τον άνθρωπο δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα. Εγώ και σαν γιατρός και σαν δήμαρχος είχα ένα χαρακτηριστικό, επειδή αγαπώ τον άνθρωπο, και στο ένα κομμάτι και στο άλλο, επειδή και το άλλο ιατρική είναι, είναι κοινωνική ιατρική, δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και το ευχαριστιέμαι, γιατί πραγματικά αισθάνεσαι ολοκληρωμένος. Δεν κοιτάς το πως θα περάσεις εσύ καλά και θα τα αφήσεις τα άλλα, αλλά αντίστοιχα βλέπεις ότι μπορούμε να περάσουμε όλοι καλά. Άρα εσύ μπορείς να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό για να περάσουμε όλοι καλά, όχι για να περάσεις εσύ μόνος σου καλά.
«Ο ΣΟΨΥ διαθέτει ένα κτήριο στην οδό Σισίνης, το οποίο μας παραχώρησε ο δήμος και σας ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό. Το κτήριο αυτό αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα. Τι θα μπορούσατε να κάνετε εσείς για να επιλυθούν;»
Αυτό που θα κάνουμε εμείς είναι αυτό που είπαμε με τα οχτάμηνα προηγουμένως. Ο δήμος δεν έχει προσωπικό, δηλαδή ολόκληρος δήμος έχει δύο ελαιοχρωματιστές. Τι μπορούν να κάνουν αυτοί οι δυο άνθρωποι; Εμείς όμως κάνουμε πολλά πράγματα, κάνουμε σχολεία, ανακαινίσαμε πλήρως διάφορα κτήρια, τώρα έχουμε το εξής. Τα οχτάμηνα που λέγαμε προηγουμένως τα σχεδιάζουμε έτσι ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε συνεργεία για να γίνουν επισκευές. Αυτό το κτήριο που λέτε τώρα θα μπορούσε σε αυτή την περίοδο που μας έρχεται να ενταχθεί και αυτό στα κτήρια. Πήγαμε για παράδειγμα το προηγούμενο οχτάμηνο και κάναμε τον ερυθρό σταυρό, που δεν είναι με τη στενή του έννοια λειτουργία του δήμου, αλλά είναι λειτουργία κοινωνική.
Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με αυτό το κτήριο, να το εντάξουμε στα έργα που θα κάνουμε τώρα με τη νέα προκήρυξη αυτό το μήνα, που θα έρθουν εργαζόμενοι και θα έχουμε προσωπικό. Μπορεί να γίνει επισκευή του, που σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει μια συνεργασία του δήμου με το ΣΟΨΥ και να έχουμε μια περίοδο νεκρή για να μπορούν να μπουν τα συνεργεία μέσα, για ένα χρονικό διάστημα 1-2 εβδομάδες, όσο θα χρειαστεί να γίνει η επισκευή του. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε, και αφού βρεθήκαμε εδώ πέρα, θα αναλάβεις εσύ (Άννα) και θα έρχεσαι εδώ και θα το διεκδικείς! Αφού βάλαμε ένα θέμα, αυτό θα πρέπει να έρθουμε να το διεκδικήσουμε. Γιατί να το διεκδικήσουμε; Επειδή δεν είναι ότι δεν το θέλει κάποιος να συμβεί, αλλά έρχεται ένας άλλος λέει κάτι άλλο και χανόμαστε. Θα πρέπει επομένως εσύ να έχεις την ευθύνη αν θα γίνει ή όχι. Και θα απολογηθείς!
Ομάδα Περιοδικού: Ευχαριστούμε
Κώστας Πελετίδης: Να είστε καλά!
