#menoumespiti αλλά γινόμαστε δημιουργικοί!!
Ποίημα της Δ.-Ο. Σ.
28/3/’20
Και πρώτα απ’ όλα θυμήσου: Σκληροί καιροί.
Κομμάτια σάρκα έπεφταν και μέλη
κουδούνια και απομόνωση για τον ασθενή.
Άλλη εποχή.
Στα πόδια για έλεος στον προφήτη.
Πανούκλα μετά! Σε κάρφωναν
στο δωμάτιο με τον ασθενή
και έτρεχαν πανικόβλητοι.
Τώρα η αρρώστια η εκφυλιστική.
Ελάχιστα συμπτώματα, ένα βηχαλάκι στην αρχή
το πολύ και δέκατα.
Μοιάζει να τρέχει ο ιός
μαζί με την εικόνα τής εποχής:
μην πονέσουμε, μην κουραστούμε, μην εξευτελιστούμε.
Όλα μάταια.
Και ίσως μείνει ενδημική
όσο δεν ασχολούμαστε με την Αφρική,
ουλή κάτω απ’ το μάτι
-δεν έχουμε, λέει, δεδομένα-
όσο εξακολουθούμε να εκφυλιζόμαστε.
Ένα αεράκι μολυσμένο με σταγονίδια
σαρώνει τον πολιτισμό.
Προτού μεταλλαχθεί ο ιός
θα έχει μεταλλαχθεί ο εγκέφαλος. Ελαφριά η εποχή.
