Κείμενο της Βάνας Ρεκατσίνα
Αντιμέτωπη η ανθρωπότητα με έναν άγνωστο εχθρό σε μία άνιση μάχη. Ένα από τα όπλα της; Καραντίνα. Καθημερινά από το παράθυρο μου αντικρίζω το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού που μέχρι το σούρουπο αλλάζει χιλιάδες χρώματα. Νιώθω γαλήνη, ευτυχισμένη που κάθε μέρα αυτό με κάνει να αντιλαμβάνομαι την ανεκτίμητη αξία αυτής που όλοι θεωρούμε δεδομένη. Τη ΖΩΗ σε αυτόν τον πλανήτη.
Τα προβλήματα αμέτρητα και πριν και τώρα. Από την άλλη, αυτά που από πάντα είχα και απολάμβανα απλόχερα, είναι ο περίπατος στον καθαρό αέρα, η σφιχτή αγκαλιά του παιδιού μου και των ανθρώπων που αγαπώ. Το γιορτινό έστω και φτωχικό τραπέζι με την οικογένειά μου, οι ευχές και τα φιλιά για έναν ευτυχισμένο χρόνο, που σήμερα μετά από μισό αιώνα ζωής πρέπει να αποδεχτώ πως δεν τα έχω!
Η ανθρώπινη ΕΠΑΦΗ αντικαταστάθηκε από το διαδίκτυο, η απομόνωση στα σπίτια μας έγινε “ευκαιρία” για ενδοσκόπηση. Οι οικογένειες, τα ζευγάρια είναι “τυχεροί” γιατί έχουν πολύ χρόνο να μοιραστούν λόγω καραντίνας. Ο περίπατος στον καθαρό αέρα θέλει πια άδεια κυκλοφορίας και μάσκα. ΟΧΙ δεν περιγράφω ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Πολλοί ισχυρίζονται πως μαζί με αυτήν την πραγματικότητα ήρθε και η εκτίμηση όλων όσων θεωρούσαμε δεδομένα. Συμφωνώ! Δυσκολευόμαστε όμως να τα απολαύσουμε. Ζούμε μια μάχη. Έχει η μάχη θετικές πλευρές; Η καραντίνα έχει θετικές πλευρές. Τελεία, θαυμαστικό, ή ερωτηματικό; Εσείς αποφασίζετε!
