Εθελόντρια
Αρ. Β.
Ετών 25
Τελειόφοιτη φοιτήτρια Ψυχολογίας
Τον τελευταίο 1,5 χρόνο είμαι συν-εμψυχώτρια στην ομάδα «θεατρικού παιχνιδιού» μαζί . Κάποιοι από τους βασικούς σκοπούς της ομάδας είναι η δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου
χρόνου, η καλύτερη κατανόηση του εσωτερικού εαυτού-των συναισθημάτων, των
κινήτρων και των σκέψεων-με έναν παιγνιώδη τρόπο, η διεύρυνση των ορίων και της φαντασίας καθώς και η εξάσκηση δεξιοτήτων όπως η ομαλή συνεργασία και η συν-δημιουργία.
Η απόφαση να γίνω εθελόντρια στις ομάδες του συλλόγου επηρεάστηκε τόσο από
το αντικείμενο των σπουδών μου στον κλάδο της ψυχολογίας αλλά και παλαιότερη
συμμετοχή μου σε θεατρικές ομάδες και παραστάσεις. Επίσης καθοριστικής
σημασίας ήταν η προσωπική μου επιθυμία για βαθύτερη κατανόηση και επαφή με τη
πραγματικότητα των ατόμων που πάσχουν από χρόνιες ψυχικές ασθένειες καθώς και
η διερεύνηση των προσωπικών μου δυνατοτήτων ως προς την παροχή βοήθειας και
προσπάθειας προσαρμογής στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες μιας τέτοιας ομάδας.
Η εμπειρία μου αυτό τον ενάμιση χρόνο ως εθελόντρια στην ομάδα αυτή του
συλλόγου με έχει γεμίσει με ξεχωριστές εμπειρίες, γνώσεις, σκέψεις και
συναισθήματα αλλά προ πάντων μου υπενθύμισε το πώς όταν μοιράζεσαι τότε το
μερίδιο αυτού που παίρνεις πίσω όχι μόνο δεν είναι μισό αλλά πολλαπλάσιο.
Ανεκτίμητης αξίας ήταν το πώς παρακολούθησα και αποτέλεσα συνοδοιπόρο στην
μοναδική και προσωπική προσπάθεια του κάθε μέλους να δοκιμαστεί, να πειραματιστεί, να τσαλακωθεί και να διερευνήσει νέα μονοπάτια επικοινωνίας και
έκφρασης. Σε όλη αυτή τη διαδικασία κομβικής σημασίας είναι το πώς η
προσωπικότητα του κάθε ατόμου-μέλους με τις δυνατότητες, τις αδυναμίες και τις
ανάγκες τους, συνθέτουν την δυναμική της ομάδας
Ακόμη, τα ίδια τα άτομα με τα οποία ήρθα σε επαφή σε αυτή την ομάδα αποτελούν
την ζωντανή υπενθύμιση πώς τόσο η ψυχική ασθένεια όσο και η ψυχική υγεία δεν
είναι καταστάσεις που αφορούν έναν χώρο, μια χρονική στιγμή, μια ηλικιακή ή
κοινωνική ομάδα αλλά αντίθετα είναι ζητήματα των οποίων η φροντίδα είναι κάτι
που αφορά όλους μας τόσο ατομικά όσο και συλλογικά.
Τέλος, τα συναισθήματα που εισέπραξα από μικρά κατορθώματα, όπως το να κάνεις
κάποιον να χαμογελάσει ή να φύγει πιο ανάλαφρος και ήρεμος σε μια δύσκολη για
αυτόν μέρα ή να ανυπομονεί για την επόμενη συνάντηση νομίζω πώς είναι η
μεγαλύτερη μορφή ανταπόδοσης για όλη την προσπάθεια, τον χρόνο και την
υπομονή που αφιέρωσα . Η εμπειρία μου στο σύλλογο του ΣΟΨΥ τον τελευταίο 1.5
χρόνο σε προσωπικό επίπεδο αποτέλεσε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, το οποίο θα
συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε επιθυμεί να κάνει ένα δώρο προς τους
άλλους αλλά και προς τον ίδιο.
