ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ…

Μέλη της ομάδας περιοδικού γράφουν εκφράζοντας τις απόψεις τους περί ρατσισμού.

STOP RACISM

Κείμενο του Χ.Ο

«Το άγριο ζώο του ρατσισμού όσο το ταΐζεις, τόσο αυτό μεγαλώνει και δηλητηριάζει τον κόσμο.  Είναι καθήκον μας να το σταματήσουμε αυτό.»

Ο άνθρωπος εκ φύσεως διακατέχεται από το ένστικτο της επιβίωσης, όπως ακριβώς ένα ζώο, ένα άγριο ζώο! Ο Τόμας Χομπς αναφέρει κάπου «Ο άνθρωπος είναι λύκος για τον συνάνθρωπό του». (homo homini lupus). Με την διατύπωσή του αυτή αδίκησε όμως τους λύκους γιατί σε αντίθεση με τον άνθρωπο αυτοί δεν αλληλοσκοτώνονται.

Στον 21ο αιώνα όπως όλα δείχνουν το ένστικτο της επιβίωσης διαλύει κάθε εμπόδιο που βρίσκουν οι άνθρωποι μπροστά τους για να πετύχουν το σκοπό τους.  Μερικά τέτοια εμπόδια δυστυχώς είναι ανθρώπινα εμπόδια, κάποια από αυτά είναι άτομα από διαφορετικές κοινωνικές, φυλετικές, θρησκευτικές ομάδες, άτομα με διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο, φύλο, ΑΜΕΑ, άτομα με διαφορετική σωματική μορφολογία και γενικά κάθε τι διαφορετικό.

Καθημερινά ακούμε και βλέπουμε περιστατικά μίσους με έντονο ρατσιστικό χαρακτήρα.  Το χειρότερο είναι πως αυτές οι συμπεριφορές εμφανίζονται και από τους υπηρέτες του νόμου και της τάξης.  Ιδιαίτερα απογοητευτικό είναι ότι στα παιδιά του σχολείου έχει παρεισφρήσει ο ιός, το ονομαζόμενο (bullying), ο κατάλογος των κρουσμάτων αυτών των συμπεριφορών είναι μεγάλος.

Το άγριο ζώο του ρατσισμού όσο το ταΐζεις, τόσο αυτό μεγαλώνει και δηλητηριάζει τον κόσμο.  Είναι καθήκον μας να το σταματήσουμε αυτό.

«Αll lives matter»

Ρατσισμός!

Κείμενο της Βάνας Ρεκατσίνα

«Είμαστε άνθρωποι διαφορετικοί, αλλά όλοι ΙΣΟΙ».

Αν ήταν ζώο θα ήταν η Λερναία Ύδρα. Είναι κεφάλια που όσα και αν κόψεις θα ξεπροβάλουν άλλα τόσα. Αν ήταν εχθρός θα ήταν αόρατος, ίσως ο πιο ύπουλος, ο πιο επικίνδυνος, ο πιο απρόβλεπτος με αναρίθμητα αθώα θύματα.

Ξεπροβάλλει μέσα από έθνη, ομάδες, άτομα που πάσχουν από ανωτερότητα. Στις κυβερνήσεις, στις σχολικές δομές, στην οικογένεια, στην εργασία, στις κοινωνικές δομές, στην θρησκεία, στην φυλή. Παντού άτομα ή ομάδες που χρησιμοποιούν την «εξουσία» τους για να καταπατήσουν τα δικαιώματα και να προσβάλουν κάθε έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας! Άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ανώτεροι και τιμωροί των κατώτερων.

Χρειάζονται άπειρες κόλλες χαρτί για να αποτυπωθούν τα ρατσιστικά φαινόμενα και τα αποτελέσματά τους από το παρελθόν μέχρι και σήμερα παγκόσμια. Τραγική διαπίστωση ότι όχι μόνο δεν διδαχθήκαμε από το ζοφερό παρελθόν, αλλά αντίθετα βιώνουμε μια ραγδαία αναζωπύρωση του ρατσισμού!

Όσο για την Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε την δημοκρατία, την φιλοσοφία, τον πολιτισμό όπως μας αρέσει να αναφέρουμε με κάθε ευκαιρία, τα επίσημα καταγεγραμμένα συμβάντα, εκατοντάδες, και τα μη καταγεγραμμένα, απείρως περισσότερα.

Η Πάτρα, η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, κατέχει την τρίτη θέση στον κατάλογο της ντροπής! Ομάδες κρούσης που δρουν ανεξέλεγκτα με την ανοχή και πολλές φορές με την αρωγή του «Κράτους δικαιοσύνης»! Το ΕΓΩ που κέρδισε το ΕΜΕΙΣ.

Καθένας από μας κάποια στιγμή της ζωής του αντιμετώπισε σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό το «Εγώ είμαι ανώτερος από Σένα». Εγώ είμαι καλύτερος, πιο φυσιολογικός, πιο έξυπνος, πιο προνομιούχος, πιο δίκαιος, πιο, πιο…!

Είμαστε όλοι διαφορετικοί, όλοι σε διαφορετική θέση, φυλή, χώρα, θρησκεία, ιεραρχία. ΌΧΙ δεν είμαστε αγέλη ζώων, μ’ έναν που κυριαρχεί έναντι των άλλων! Είμαστε άνθρωποι διαφορετικοί, αλλά όλοι ΊΣΟΙ.

Ας συμφωνήσουμε όλοι εμείς πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα επιβολής οποιασδήποτε μορφής εξουσίας πάνω σε οποιοδήποτε ανθρώπινο πλάσμα αυτού του πλανήτη!

Ο «ιός» του ρατσισμού

Κείμενο του Χ.Α

«Μάθαμε να κατατάσσουμε τους ανθρώπους σε καλές και κακές κατηγορίες και αυτό μας απομακρύνει ολοένα και περισσότερο».

Γεννηθήκαμε στον πλανήτη Γη και η ύπαρξή μας, τυχαία ή μη, μοιάζει με ένα θαύμα μέσα στο αχανές σύμπαν. Κάθε οντότητα είναι μοναδική σ’αυτόν τον μικρό παράδεισο που μας φιλοξενεί. Η ανάγκη για εξοικείωση οδήγησε τον άνθρωπο στο να διαχωρίσει τα πάντα γύρω του, ώστε να μπορεί να αναγνωρίζει το περιβάλλον του και να επιβιώνει μέσα σ’ αυτό. Έτσι, άρχισε να δίνει ονόματα στα ζώα, στα φυτά και σε ό, τι μπορούσε να παρατηρήσει.

Μέχρι που ήρθε η στιγμή να παρατηρήσει τον εαυτό του και τους άλλους. Κι εκεί, ίσως, ξεκίνησαν τα μεγάλα προβλήματα, όταν δηλαδή ο άνθρωπος σήκωσε το δάχτυλο και άρχισε να δείχνει τον συνάνθρωπό του. Η αρμονία του πρότερου παραδείσου διαταράχθηκε και κάπως έτσι προέκυψαν οι ταμπέλες, οι συγκρίσεις, τα μικρά κουτάκια που μας περιορίζουν από το να είμαστε ευτυχισμένοι. Κάπως έτσι, γεννήθηκε το  τέρας του ρατσισμού.

Ο φόβος  για τη διαφορετικότητα του διπλανού μας έφερε αντιπαλότητα, μίσος και βία χωρίς πολλές φορές να συνειδητοποιούμε ότι τα λόγια ή οι πράξεις μας πληγώνουν. Χλευάζουμε κάποιον για το χρώμα του δέρματός του, μα αυτός δεν το διάλεξε κι ούτε φέρει κάποια ευθύνη για το DNA που του δόθηκε. Άλλοι στοχοποιούνται για το αν είναι πλούσιοι ή φτωχοί, υγιείς ή ασθενείς, ακόμα και για το ποιον επιλέγουν να αγαπούν.

Πόσο άσχημο το συναίσθημα του φόβου! Ίσως αν υπήρχε η κατάλληλη παιδεία να μην οδηγούμασταν σε ρατσιστικές συμπεριφορές στιγματίζοντας συγκεκριμένες ομάδες. Ίσως να αναζητούσαμε τη συντροφικότητα, αντί να την αποφεύγουμε. Μάθαμε να κατατάσσουμε τους ανθρώπους σε καλές και κακές κατηγορίες και αυτό μας απομακρύνει ολοένα και περισσότερο.

Είναι ακόμα μακρύς ο δρόμος προς την εξάλειψη τέτοιων πεποιθήσεων. Μοιάζει, θαρρώ, πολύ δύσκολο να απαλλαχτούμε από τα στερεότυπα που κουβαλάμε. Όλοι κρίνουμε, έστω και άθελα μας, και κρινόμαστε αντίστοιχα για το κάθε τι. Το να ελπίζουμε μοναχά σ’ έναν καλύτερο κόσμο με ίσα δικαιώματα για όλους, χωρίς εμείς οι ίδιοι να καλλιεργούμε τον σεβασμό, δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται κάθε μέρα να δίνουμε μικρές μάχες, να διεκδικούμε προσωπική ασφάλεια και σωστή μεταχείριση, σε όποιον χώρο κι αν κινούμαστε.

Ας μην ξεχνάμε, στο τέλος, πως γεννηθήκαμε ελεύθεροι σε αυτήν τη ζωή· και δεν υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο από την ελευθερία του να είμαστε απλά… ο εαυτός μας.

George Floyd

Κείμενο της  Αγγελικής Μαυρόγιαννη

«Πάρε το χρόνο σου στην αιωνιότητα..»

Θα μπορούσες να είσαι αμερικανός μεγιστάνας, τι εύηχο όνομα! τι λαμπερό! Τζορτζ Φλόιντ!

Θα μπορούσες να είσαι Άγγλος λόρδος, καθηγητής  Αγγλικών, πιλότος αεροσκάφους, ένας περαστικός με ένα μπουκάλι στο χέρι τις απόκριες..

Είχες την ατυχία να γεννηθείς μαύρος, βρέθηκες στο λάθος τόπο τη λάθος στιγμή..αυτό ήταν το έγκλημα σου εις θάνατον!

Δεν μπορώ να αναπνεύσω, ψέλλισες…

Ποτέ δεν μπορούσες να αναπνεύσεις..απλά τώρα το εξέφρασες..

8μιση μαρτυρικά λεπτά ..μαύρος αχάτης, ιερό σύμβολο στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων!

Το κεφάλι σου αιωρείται σφραγίδα με πυρακτωμένο σίδερο στη μνήμη του κόσμου..Πάρε το χρόνο σου στην αιωνιότητα..

Σου στέλνουμε  ολόθερμες, ολόψυχες ευχές..Καλό παράδεισο αδελφέ μας..

Μετάβαση στο περιεχόμενο