Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)

Γράφει η παιδοψυχίατρος του Κοινωνικού-Κοινοτικού Σταθμού Ψυχικής Υγείας “Γέφυρες Ζωής”  του Συλλόγου για τη Ψυχική Υγεία- ΣΟΨΥ Πάτρας, κ. Σταματία Τσούμα

Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) συνίσταται σε ένα επίμονο σχήμα διάσπασης της προσοχής και/ή υπερκινητικότητας και παρορμητικής συμπεριφοράς που είναι σοβαρότερη του αναμενόμενου για παιδιά της ίδιας ηλικίας και επιπέδου ανάπτυξης. Για να πληρούνται τα κριτήρια για τη διάγνωση της ΔΕΠΥ ορισμένα συμπτώματα θα πρέπει να είναι παρόντα πριν την ηλικία των 7 ετών. Βέβαια πολλά παιδιά μπορεί να διαγνωστούν μετά την ηλικία αυτή, όταν η συμπεριφορά τους προκαλέσει προβλήματα στο σχολείο και άλλα πλαίσια. Επίσης για να πληρούνται τα διαγνωστικά κριτήρια για τη ΔΕΠΥ η έκπτωση από την ελλειμματική προσοχή και την υπερκινητικότητα θα πρέπει να είναι παρούσα σε δυο τουλάχιστον πλαίσια, π.χ. σπίτι και σχολείο.

Η αιτιολογία της ΔΕΠΥ είναι άγνωστη. Πιστέυεται όμως ότι οι παράγοντες που συνεισφέρουν σε αυτή είναι η προωρότητα, η προγεννητική έκθεση σε τοξικούς παράγοντες και η προγεννητική προσβολή στο νευρικό σύστημα του εμβρύου.

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ εκτός από τα προβλήματα προσοχής, την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα παρουσιάζουν επίσης ευερεθιστότητα, συναισθηματική ευμεταβλητότητα, αντιδραστική επιθετικότητα, μειωμένη ανοχή στη ματαίωση και σχολικά προβλήματα που αφορούν τόσο τη μάθηση όσο και τη συμπεριφορά.

Η πορεία της ΔΕΠΥ ποικίλλει. Τα συμπτώματα μπορεί να υφεθούν στην εφηβεία, η υπερκινητικότητα μπορεί να εξαφανιστεί αλλά το ελαττωμένο εύρος της προσοχής και τα προβλήματα ελέγχου των παρορμήσεων μπορεί να επιμένουν. Στο 15 με 20% των περιπτώσεων τα συμπτώματα επιμένουν και στην ενήλικη ζωή. Η πορεία της ΔΕΠΥ φαίνεται να σχετίζεται με τη συννοσηρότητα με τη διαταραχή διαγωγής, τη δυσκολία στις κοινωνικές δεξιότητες και τις διαραραγμένες οικογενειακές σχέσεις.

Η θεραπεία της ΔΕΠΥ είναι φαρμακευτική και/ή ψυχοθεραπευτική. Οι φαρμακολογικοί παράγοντες που φαίνεται να έχουν σημαντική αποτελεσματικότητα και άριστο προφίλ ασφαλείας είναι οι διεγέρτες του κεντρικού νευρικού συστήματος όπως η μεθυλφαινιδάτη και το αντικαταθλιπτικό ατομοξετίνη. Η φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να συνοδεύεται από μια σειρά από ψυχοκοινωνικές παραμβάσεις όπως η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία του παιδιού με ΔΕΠΥ, η ψυχοεκπαίδευση των γονέων και οι συμπεριφορικές παρεμβάσεις στο σχολείο και στο σπίτι.

 

Μετάβαση στο περιεχόμενο