Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές

[vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]Γράφει η παιδοψυχίατρος του Κοινωνικού-Κοινοτικού Σταθμού Ψυχικής Υγείας “Γέφυρες Ζωής”  του Συλλόγου για τη Ψυχική Υγεία- ΣΟΨΥ Πάτρας, κ. Σταματία Τσούμα

 

Οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές κατά το ταξινομικό σύστημα ICD-10 χαρακτηρίζονται από σοβαρά και εκτεταμένα προβλήματα που αφορούν διάφορους τομείς της ανάπτυξης. Πιο συγκεκριμένα παρατηρείται μειωμένη ικανότητα για κοινωνική διαντίδραση και συναισθηματική αμοιβαιότητα, καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου ή ιδιοσυγκρασιακή χρήση της γλώσσας και περιορισμένοι, επαναλαμβανόμενοι και στερεότυποι τύποι συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων.

Οι διαταραχές αυτές συχνά συνοδεύονται από διανοητική καθυστέρηση, ενώ μπορεί και να υπάρχουν συνοδές νευρολογικές ή άλλες ιατρικές καταστάσεις. Η αιτιολογία τους είναι ακόμα άγνωστη, αλλά η επικρατούσα άποψη είναι ότι οφείλονται σε κάποιο είδος εγκεφαλικής δυσλειτουργίας. Οι διαταραχές είναι πιο συχνές στα αγόρια από τα κορίτσια και η έναρξή τους είναι πριν τα τρία χρόνια. Η πορεία των διαταραχών είναι χρόνια με καλά προγνωστικά σημεία την παρουσία γλωσσικής επικοινωνίας και καλού νοητικού επιπέδου.

Όσον αφορά την αντιμετώπιση, οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η πορεία της διαταραχής είναι χρόνια. Τα παιδιά με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές θα χρειαστούν παρακολούθηση θεραπευτικού προγράμματος που μπορεί να περιλαμβάνει λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, θεραπεία συμπεριφοράς, ειδική διαπαιδαγώγηση και συμβουλευτική γονέων. Φαρμακευτική θεραπεία τέλος μπορεί να χρειαστεί  για τον έλεγχο της αυτοτραυματικής και επιθετικής συμπεριφοράς.

Στην αναθεωρημένη πέμπτη έκδοση του ταξινομικού στυστήματος DSM οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές ονομάζονται διαταραχές αυτιστικού φάσματος. Όσον αφορά στην τριάδα συμπτωμάτων που αναφέρθηκε αρχικά, οι δυσκολίες στην κοινωνική επαφή και στην επικοινωνία ενοποιήθηκαν σε μία ομάδα που τώρα ονομάζεται προβλήματα στην κοινωνική επικοινωνία. Έτσι η τριάδα των συμπτωμάτων που αναφέραμε παραπάνω έχει αντικατασταθεί από 2 ομάδες: κοινωνική επικοινωνία και στερεοτυπικές, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, δραστηριότητες και ενδιαφέροντα

 

Βιβλιογραφία

Βασικά στοιχεία κλινικής ψυχιατρικής, Νίκος Μάνος

Diagnostic and statistical manual of mental disorders, american psychiatric association

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”4814″ img_size=”large”][/vc_column][/vc_row]

Μετάβαση στο περιεχόμενο