Γράφει η Β.Κ, μέλος του Κέντρου Ημέρας…
“Το πρόβλημα μου διαγνώστηκε αρχές του 2009. Ζω έναν εφιάλτη. Ακούω φωνές απειλητικές για μένα αλλά και για την οικογένεια μου. Τα λόγια ανήθικα ,μια φοβερή καταιγίδα που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μου. ‘Ήμουν ένα δραστήριο, χαρούμενο, ξέγνοιαστο παιδί και μεταμορφώθηκα σε αγρίμι , κυριάρχησε ο φόβος και ο τρόμος μέσα μου , έβλεπα παντού ύποπτους ανθρώπους να με κοιτούν απειλητικά .Η ζωή μου μια επίγεια κόλαση. Κλείστηκα στο σπίτι για 9 χρόνια. Πριν ένα χρόνο ο γιατρός μου , μου πρότεινε να παρακολουθήσω κάποιες ομάδες του Σ.Ο.Ψ.Υ, δέχτηκα μέσα μου ένιωθα πείσμα , ήθελα να κάνω κάτι για μένα να σωθώ από το μαρτύριο.
Πήγα με δισταγμό και καχυποψία άλλα όλα άλλαξαν από τις πρώτες μέρες. Ένιωσα ασφάλεια, προστασία και σιγουριά. Οι γνωριμίες με άλλα άτομα που είχαν παρόμοια προβλήματα με έκαναν να νιώσω το χώρο πιο φιλικό, πιο οικείο. Οι αρνητικές σκέψεις έφυγαν από το μυαλό μου.
‘Έμπαινα στο χώρο με ενθουσιασμό .Οι συζητήσεις με βοήθησαν να γνωρίσω πιο καλά το πρόβλημα μου. Το πρωινό ξύπνημα για μένα ανύπαρκτο όμως κατάφερα στο Σ.Ο.Ψ.Υ να ξυπνάω πρωί για να συμμετέχω στις δραστηριότητες.
Οι γνωριμίες μου με άτομα που συμμετέχουν στο πρόγραμμα έγιναν φιλικές, ενδιαφέρουσες. Ένιωσα χαλαρά και άνετα και ακολούθησα σε μια βραδινή έξοδο. διασκέδασα και γέμισα όμορφα συναισθήματα. Ακολούθησα και τις εξωτερικές δραστηριότητες μετά από εννέα χρόνια απομόνωσης και αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Με δύο λόγια το Σ.Ο.Ψ.Υ με έβγαλε από το τέλμα γεμίζοντας μου τις ώρες με δημιουργικότητα και την ψυχή μου με συναισθήματα”.
